Żywotnik wschodni - Biota wschodnia

Żywotnik wschodni - Thuja orientalis - inaczej biota wschodnia to gatunek rośliny iglastej należący do rodziny cyprysowatych. Jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju biota. Występuje w Korei, Mandżurii oraz na północnych obszarach Chin. Jest uprawiany w Japonii, także w Europie, głównie w rejonie Morza Czarnego i Śródziemnego.

Wachlarzowato rozgałęzione gałązki są ułożone w jednej płaszczyźnie, ustawione pionowo w górę, są bardzo gęste. Liście w formie łusek o długości 2-4 mm, są drobniejsze i delikatniejsze niż u żywotników, węższe i bardziej zaostrzone, przylegające do pędów, obustronnie w tym samym odcieniu wesołej zieleni. Zimą zwykle mocno brunatnieją. Owocami są szyszki - początkowo zielono-niebieskawe w lecie, pokryte woskowym nalotem, mięsiste, po dojrzeniu (około 8 miesięcy od zapylenia) brązowieją, mają rogowato odstające końce brzegów łusek (6-12szt.) i osiągają 15-25 mm długości.

Roślina jest trująca, ze względu na zawartość związków tujonów, które działają drażniąco na skórę, a po połknięciu wywołują drgawki i uszkodzenia wątroby i nerek oraz krwawienia śluzówki żołądka. Żywotnik wschodni najlepiej rośnie na wapiennych ciepłych glebach o umiarkowanej wilgotności.

Biota wschodnia rozmnaża się przez wysiew nasion lub sadzonki. Nasiona zbierane są na przełomie października i listopada - wysiewa w kwietniu. Pierwotnie siewki mają igły, u starszych roślin zaczynają się pojawiać charakterystyczne dla tego gatunku łuski. Siewki zimą należy starannie chronić przed mrozem.

Korzystanie z witryny oznacza zgodę na wykorzystanie plików cookie z których niektóre mogą być już zapisane w folderze przeglądarki. Więcej informacji można znaleźć w polityce prywatności